جداسازی مس و کبالت با استفاده از پلی آنیلین و کامپوزیت های آن و مقایسه با جاذب های متفاوت

در این تحقیق، اثر پلیمر پلی آنیلین و کامپوزیت های آن در جداسازی مس و کبالت بررسی و نتایج حاصل با جاذب های دیگر مقایسه شده است . پلی آنیلین و کامپوزیت هایش به روش شیمیائی، با استفاده از پایدار کننده های مختلفی نظیر، پلی وینیل الکل، پلی اتیلن گلیکول، دودسیل بنزن سولفونات سدیم، دودسیل هیدروژن سولفات و هیدروکسی پروپیل سلولز در محیط آبی تهیه شده است . همچنین نوع جاذب ، غلظت پایدارکننده ها و ph محلول نیز بررسی گردیده است . نتایج نشان می دهد که درصد حذف مس در محلول اسیدی افزایش می یابد . درصد حذف مس در 4 ph=، به ترتیب زمانیکه از کامپوزیت های پلی آنیلین و دودسیل هیدروژن سولفات و پلی آنیلین و دودسیل بنزن سولفونات سدیم به عنوان جاذب استفاده گردید، 6/28 و 2/25 در صد می باشد . درصد حذف کبالت نیز ، به ترتیب زمانیکه از پلی آنیلین خالص در4ph= و کامپوزیت پلی آنیلین و پلی وینیل الکل در5/5ph= استفاده شد، 5/10 و 1/9 در صد می باشد، همچنین نتایج نشان می دهد که مس و کبالت با افزایش قلیائیت محلول (10ph= )، بدون استفاده کردن از جاذب ها به طور کامل حذف می شوند. همچنین در صد حذف جاذب های متداول بیشتر از پلی آنیلین و کامپوزیت هایش می باشد، به طوری که بهترین نتایج از بنتونیت، پیرولیت، آمبرجت بدست آمد .